Նա տեղացի ֆերմեր է Վարդաբլուրից՝ մի փոքրիկ, մեկուսի գյուղ, որը թաքնված է Հայաստանի Լոռու մարզի անտառներում:

Նրա տարածաշրջանում աղքատության բարձր մակարդակը կյանքի իրականությունն է: Գյուղատնտեսությունից դուրս տնտեսական հնարավորությունները քիչ են, և գործազրկության մակարդակը բարձր է ազգային միջինից: Գյուղատնտեսության ոլորտում աշխատողների համար հեռավոր գտնվելու վայրը հաճախ նշանակում է շուկա մուտքի սահմանափակում:

Այդ իսկ պատճառով նա և ևս հինգ կանայք որոշեցին ստեղծել «Վարդաբլուր» կանանց գյուղատնտեսական կոոպերատիվը, որի ղեկավարն էր Ալվարդը: Նրանք միավորված են հողագործության հանդեպ իրենց սիրո և գյուղական կյանքի մարտահրավերներին դիմակայելու մղումով:

Վերջին չորս տարիների ընթացքում նրանք աճեցնում են օրգանական կանաչի և բանջարեղեն իրենց տնամերձ այգիներում և վաճառում իրենց առողջ արտադրանքը տեղական շուկաներին և ռեստորաններին:

Կորոնավիրուսը Հարավային Կովկասում
Երբ համաճարակը տարածվեց Հայաստանում, կյանքը հանկարծակի կանգ առավ. Ալվարդի սովորական շուկաների մեծ մասը փակվեց, և կանանց կոոպերատիվը միջոցներ չուներ մեծացնելու արտադրությունը տարածաշրջանի ավելի մեծ, ավելի բազմազան շուկաներ մատակարարելու համար:

Այնուամենայնիվ, ԵՄ-ի և նրա երկրների հետ երկարամյա համագործակցության շնորհիվ Ալվարդը և մյուսները կարողացան արագորեն վերադառնալ իրենց սիրած գործին` տեղական արտադրանքի մշակմանը:

«Եվրամիությունը բառացիորեն փրկեց մեր կոոպերատիվին և շատ այլ ավելի փոքր, ավելի խոցելի ֆերմերների տարածաշրջանում: Նրանք մեզ օգնեցին անմիջապես բարձրացնել բերքատվությունը և առաջարկեցին արդյունավետ երկարաժամկետ լուծում»։

Գործընկերներ ճգնաժամի ժամանակ
Կանայք աջակցություն են ստացել Հայաստանում ԵՄ-Կանաչ գյուղատնտեսության նախաձեռնությունից (EU-GAIA), որը համաֆինանսավորվում է ԵՄ-ի և Ավստրիայի զարգացման գործակալության կողմից:

ԵՄ-ի համար այս նախագիծը իր ամենամոտ հարևանների հետ ավելի լայն համագործակցության մի մասն է: Ավստրիայի համար Հայաստանը առաջնահերթ երկիր է զարգացման համագործակցության համար՝ կենտրոնանալով գյուղատնտեսության արտադրողականության բարձրացման վրա։

EU-GAIA-ն մեկնարկել է Երևանում 2020 թվականի մարտին՝ նպատակ ունենալով զարգացնել Հայաստանի կայուն ագրոբիզնեսը։ Բայց դա նաև ճիշտ ժամանակն էր՝ օգնելու համաճարակի ժամանակ:

Աջակցությունը նշանակում էր, որ ֆերմերները կարող են մեծացնել իրենց բերքատվությունը, դիվերսիֆիկացնել արտադրությունը և դառնալ ավելի ինքնավստահ այս դժվարին ժամանակներում:

«ԵՄ-ի շնորհիվ ամբողջ երկրի ֆերմերները ստացան նորարարական մեքենաներ, որոնք բազմաֆունկցիոնալ են, էներգախնայող և շրջակա միջավայրի համար ավելի քիչ վնասակար»: